ترجمه: امیر المؤمنین علیه السّلام میفرمودند: کسى که پى در پى (و در مواقع نمازهاى واجب) به مسجد مى‌رود، یکى از این هشت موهبت نصیب او خواهد شد:

کَانَ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ یَقُولُ:

مَنِ اِخْتَلَفَ إِلَى اَلْمَسَاجِدِ أَصَابَ إِحْدَى اَلثَّمَانِ أَخاً مُسْتَفَاداً فِی اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَوْ عِلْماً مُسْتَطْرَفاً أَوْ آیَهً مُحْکَمَهً أَوْ رَحْمَهً مُنْتَظَرَهً أَوْ کَلِمَهً تَرُدُّهُ عَنْ رَدًى أَوْ یَسْمَعُ کَلِمَهً تَدُلُّهُ عَلَى هُدًى أَوْ یَتْرُکُ ذَنْباً خَشْیَهً أَوْ حَیَاءً .

ابوجعفر محمد بن علی بن بابویه قمی، من لایحضره الفقیه،306-381ق، ج1 ص237

1. برادر مؤمنى که در راه خدا به او فایده رساند؛
2. دانش مفیدى که او را به حق رهنمون گردد؛
3. آیت آشکارى که او را به کار آید؛
4. رحمتى که از حضرت حق انتظار داشته،مى‌رسد؛
5. سخن حکمت آمیزى که او را از کارهاى نکوهیده باز دارد؛
6. سخن هدایت اثرى که او را به کارهاى خیر راهنمائى کند؛
7. ترک گناه از بیم الهى؛
8. ترک گناه بخاطر شرم.

در هر جامعه ای، یکی از مهم ترین دغدغه های والدین، فراهم شدن محیطی سالم برای فرزندانشان جهت آموزش، رشد، خصوصا گذراندن اوقات فراغت میباشد ، محیطی که بتواند علاوه بر کارکرد آموزشی، کارکرد تربیتی وپرورشی هم داشته باشد. به طور معمول مکان هایی که یک نوجوان در آن رفت و آمد میکند عبارتند از : مدرسه، محله، محیط خانه و خانواده، محیط های اجتماعی، مهمانی ها، محیط های دوستانه، پارک ها و اماکن تفریحی، اماکن مذهبی، مساجد، هیئت ها و…

یکی از این محیط ها که میتواند فضای مناسب و سالمی برای نوجوان باشد که متاسفانه امروزه در جامعه ما به هر علتی نقش کمرنگی گرفته است، بیت الله یا همان مسجد می باشد.

محیطی که خود از کودکی در آن بزرگ شده ام و تجربه های موفقی بحمدالله در آن داشته ام.

در روایت مذکور هشت موهبت الهی بیان شده است که با رفت و آمد در مسجد، میتوان حداقل به یکی از آن ها به صورت تضمینی دست یافت.

برادری دینی که در راه خدا با او برادری کند، دستش را بگیرد و از موانع و سختی های موجود در جامعه به خوبی عبور دهد و او را برای دستگیری نفر بعدی آماده کند.

دوست و برادر دینی آیینه اخلاق و رفتار، کمک حال ساعات تنهایی و غم بار، و به عنوان بازوی کمکی و پشتیبان است. دوست خوب محرم اسرار، مشاور و معاون افکار و دستگیر و یاور در مشکلات و سختی هاست. حافظ می گوید:

دریغ و درد که تا این زمان ندانستم          که کیمیای سعادت، رفیق بود و رفیق

شاید تاکنون خود شما یا فرزند و یا برادر شما این تجربه شیرین را درک کرده باشید، بعضی عمر خود را و بعضی دیگر سال هایی از ایام جوانی و یا کودکی را در مسجد گذرانده باشید، به یاد آورید آن لحظاتی را که برادران مسجدی چه خیرخواهانه در امور زندگی ویا گرفتاری ها کمکتان می کردند، و چه برادرانه گاهی با هم کارهای جاری مسجد مثلا امور فرهنگی را انجام می دادید. خیلی هایمان حتی زندگی کردن و راه درست آن را با کمک برادرانمان در مسجد آموختیم.

دین عزیزمان اهمیت زیادی به علم اندوزی و دانش پژوهی میدهد و مراکز مهمی را هم برای کسب و آموزش علوم تاسیس کرده است؛ این مراکز حساس مساجد هستند.

حیات علمی مساجد در عصر رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله شکل گرفت. مسجد مدینه، نخستین جایگاهی بود که پس از بعثت خاتم انبیا صلی الله علیه و آله تعلیم و تعلّم در آن صورت گرفت. رسول مکرّم اسلام صلی الله علیه و آله نخستین معلّم این مدرسه بود.

آن حضرت همچون برادری مهربان افزون بر خطبه های نماز جمعه و سخنرانیهای عمومی، پس از نمازهای جماعت روزانه، در اوقات مختلف در مسجد می نشست و اصحاب، حلقه می زدند و از ایشان، علم می آموختند.

بحمدالله امروز در بعضی از مساجد فعال در سطح جامعه، شاهد برگزاری حلقات معرفت برای رده های سنی مختلفی هستیم که وظیفه ترویج و آموزش دانش و معارف اسلامی را به خوبی انجام می دهند.

     یکی از نیاز های هر انسان این است که خود را در معرض نصیحت و سخن حق قرار داده بلکه شاید همان سخن، بابی شد که او را به سمت خوبی ها و ارزش های انسانی پیش برد و از وادی حلاکت نجات داد، و زمینه ساز پرورش استعداد و تربیت او شد. از این رو مساجد طراز بحمدالله به علت وجود برادری دلسوز مثل روحانی عالم و عادلی که به عنوان امام جماعت، پیشوا و جلو دار اهل محل، مطرح می باشد، مکان مناسبی است تا انسان با رفت و آمد در آن، خود را در معرض اهل نصیحت قرار دهد تا شاید نسیم انسان سازی به او بوزد. همین نسیم می تواند موجب ترک گناه و روی آوردن به خوبی ها و فضائل شود و در ادامه با اقامه نماز جماعت به کلی ترک معاصی صورت گیرد.

مسجد سنگر مناسبی برای پرورش و رشد استعداد های انسان و ملکه شدن این استعداد ها درون یک انسان می باشد البته چه خوب است که این تربیت از سنین کودکی صورت پذیرد که لازمه اش آن است که اولیاء محترم، فرزند خود را با مسجدی فعال و طراز آشنا کنند.

طبیعتا هر مسجدی نمی تواند سنگر و مامن انسان قرار گیرد چرا که متاسفانه بعضی از مساجد ما بیشتر بوی کلیسا می دهد و بیشر به آن نمازخانه می شود گفت تا مسجد! لذا بایستی به مساجدی رجوع کرد که پیشوایانی فعال و انقلابی دارد و امام جماعت، فضای مسجد را برای رشد برادران دینی خود، محیا کرده باشد.

چنین مسجدی می تواند محل مناسبی برای رفت و آمد و فعالیت همسایگان و همشهریانش شود و این روایت زیبا را عملیاتی کند، ان شاءالله تعالی

بررسی اجمالی سند روایت:

مرحوم محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی، ملقب به شیخ صدوق (۳۰۵–۳۸۱ق) از عالمان شیعه در قرن چهارم هجری قمری که مشهورترین محدّث و فقیه مکتب کلامی و حدیث‌ محور قم به شمار می‌آید این روایت زیبا را در 4 عنوان کتاب حدیثی خود نقل کرده اند که عبارتند از: من لا یحضرالفقیه ، ثواب الاعمال، الخصال و امالی.